انتشار اسناد تازه از روابط پشتپرده گروهک تروریستی منافقین، پرده از همکاریهای گسترده و طولانیمدت این گروه با رژیم صهیونیستی و دستگاههای امنیتی غربی برداشته است. بر اساس این مدارک، ارتباطات منافقین نه یک همکاری مقطعی، بلکه یک پروژه مستمر و سازمانیافته بوده که از دهه ۷۰ آغاز شده و تاکنون ادامه دارد.
📌 نشستهای محرمانه و شکلگیری اعتماد
نخستین نشانههای این همکاری در آذرماه ۱۳۶۷ (۱۹۸۸ میلادی) ظاهر شد، زمانی که نمایندگان رژیم صهیونیستی و اعضای منافقین در ولز نشستی محرمانه برگزار کردند. موضوع این جلسه، بررسی شرایط عراق و ایران پس از پایان جنگ بود. در همین مقطع، سرویسهای امنیتی اسرائیل تلاش کردند با استفاده از منافقین، اطلاعات دقیقتری از وضعیت داخلی ایران و منطقه به دست آورند.
چند سال بعد، در ۱۹۹۶ (۱۳۷۵)، دومین نشست مهم میان طرفین در منچستر انگلستان برگزار شد. اما این بار فضا متفاوت بود؛ موساد به دلیل همکاریهای قبلی منافقین با استخبارات عراق، اعتماد کاملی به آنان نداشت. برای رفع این تردیدها، حتی یکی از مقامات امنیت داخلی اسرائیل (شاباک) در همان جلسه به بازجویی از اعضای گروهک پرداخت تا میزان صداقت و وفاداری آنان را بسنجد.
📌 نقطه عطف؛ همکاری رسمی در سال ۲۰۰۲
اما شاید سرنوشتسازترین جلسه در سال ۲۰۰۲ میلادی رقم خورد؛ جایی که سران منافقین با «ریموند شنتر»، از مقامات امنیتی سابق آمریکا دیدار کردند. در این دیدار، شنتر صریحاً اعلام کرد:
«اسرائیل در حال حاضر روی بهائیت و سلطنتطلبان سرمایهگذاری کرده است؛ اما اگر شما بتوانید خدمات ارزشمندی ارائه دهید، میتوان نظر اسرائیلیها را تغییر داد.»
این جمله بهنوعی چراغ سبز برای آغاز همکاری رسمی منافقین و موساد بود. از آن زمان به بعد، ارتباط این گروهک با سرویسهای اطلاعاتی صهیونیستی وارد مرحلهای تازه شد و بهصورت سیستماتیک ادامه یافت.
📌 «دوست قدسی»؛ جایگاه اسرائیل در لیست منافقین
اسناد منتشر شده نشان میدهد که در ستاد روابط خارجی منافقین، فهرستی محرمانه با عنوان «دوستان منافقین» وجود دارد. در این لیست، رژیم صهیونیستی با لقب «دوست قدسی» معرفی شده است. هرگاه موساد به اطلاعات یا خدمات خاصی نیاز داشته، درخواست خود را از طریق همین ستاد به منافقین منتقل کرده و آنان نیز مأموریتها را اجرا کردهاند.بررسی این اسناد بهخوبی روشن میکند که پیوند منافقین با موساد و دستگاههای امنیتی غربی، هیچگاه محدود به یک دوره خاص نبوده است. بلکه این همکاری از ابتدا بر پایه منافع مشترک و دشمنی با ملت ایران شکل گرفته و طی سالها به یک رابطهی سازمانیافته، پایدار و هدفمند تبدیل شده است.این افشاگریها بار دیگر نشان داد که منافقین نه یک جریان سیاسی مستقل، بلکه ابزاری در دست بیگانگان هستند؛ ابزاری که برای زنده ماندن، به خدمت سرویسهای اطلاعاتی غرب و رژیم صهیونیستی درآمده و هویت خود را به دشمنان ایران گره زده است.
